Φάρμακα έχουμε, πότε θα τα μάθουμε;

Είναι δυνατόν εμείς που δώσαμε την ιατρική επιστήμη στο κόσμο να μας διδάσκουν ξένοι για τα δικά μας φάρμακα;

Είναι δυνατόν εμείς να αγοράζουμε πανάκριβα μουρουνέλαιο από μολυσμένα πλέον ψάρια για μερικά μιλιγκράμ ω3, ενώ έχουμε αυτοφυή αντράκλα;

Η απάντηση που δε μπορούμε να δώσουμε εμείς έρχεται σαν άρθρο από την Ευρωπαϊκή ένωση. Επί 2.000 χρόνια δε μπορέσαμε να μάθουμε αυτό που διδάξαμε: Η τροφή σου το φάρμακό σου…

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ

Ραδίκι και τσουκνίδα με επίσημη άδεια στα φαρμακεία!

Λίγοι σήμερα θα μπορούσαν να φανταστούν ότι το “ταπεινό” ραδίκι- και συγκεκριμένα η ρίζα του -είναι φάρμακο για τη δυσπεψία και τις γαστρεντερικές διαταραχές, η πασίγνωστη τσουκνίδα αντιμετωπίζει την παρακράτηση υγρών και την υπερπλασία του προστάτη, ενώ το παραδοσιακό βαλσαμόχορτο «συνταγογραφείται» πλέον για την κατάθλιψη.

Κι, όμως, τα παραπάνω και άλλα φυτά υψηλού φαρμακευτικού ενδιαφέροντος- συνολικά τουλάχιστον σαράντα -τα οποία φυτρώνουν από μόνα τους στην ελληνική ύπαιθρο, έχουν λάβει τα τελευταία χρόνια από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων επίσημη άδεια κυκλοφορίας στα φαρμακεία, με παραδοσιακά τεκμηριωμένη αποδεκτή και ασφαλή χρήση! Εκεί, μπορεί κανείς να τα βρει με τη μορφή εκχυλισμάτων σε κάψουλα ή βάμματος, δισκίων και σιροπιών καθώς έχει καθοριστεί με ακρίβεια η συνιστώμενη δοσολογία για κάθε μία από τις παθήσεις και ασθένειες που αποδείχτηκε ότι αντιμετωπίζουν.

Τα παραπάνω αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής του Φαρμακευτικού Τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Προκόπιος Μαγιάτης, ο οποίος υπογραμμίζει πως μέχρι τώρα τέτοια φυτά, σε αποξηραμένη μορφή αλλά και βότανα, μπορούσε κανείς να τα μαζέψει από τη φύση ή να τα αγοράσει από μαγαζάκια, λαϊκές αγορές, πανηγύρια αλλά και πλανόδιους πωλητές.

Ωστόσο, η εν λόγω αγορά λειτουργούσε και λειτουργεί ανεξέλεγκτα και χωρίς σαφείς οδηγίες ως προς τη δοσολογία, τον τρόπο χρήσης και τον κατά περίπτωση φαρμακευτικό σκοπό.

Ύστερα από επιστημονικές έρευνες χρόνων, πειραματικές δοκιμές και εφαρμογές και τις απαραίτητες ευρωπαϊκές εγκρίσεις, σαράντα φαρμακευτικά φυτά που μεγαλώνουν στη χώρα μας βρίσκονται ήδη στα ράφια των φαρμακείων ή αναμένεται να τα συναντήσουμε πολύ σύντομα μπροστά μας.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται το παρθένιο (που καταπολεμά τις ημικρανίες), η βαλεριάνα, το τίλιο, το μελισσόχορτο, η λεβάντα και το χαμομήλι (που έχουν ηρεμιστική και κατευναστική δράση), η τσουκνίδα, ο αρκτοστάφυλος, το πολυκόμπι, ο κέδρος και τα φύλλα ελιάς (με σημαντική διουρητική δράση), η μέντα, το μάραθο, ο γλυκάνισος, το δενδρολίβανο, το φασκόμηλο, η γλυκίριζα, η πικραλίδα και η ρίζα του ραδικιού (κιχωρίου) (που αντιμετωπίζουν γαστρεντερικές διαταραχές όπως η δυσπεψία), τα αντιμικροβιακά πανσές και λάππα και το αντικαταθλιπτικό βαλσαμόχορτο (υπερικό).

Επιπλέον, η αγριοκαστανιά, η αγριομερσίνη, ο μελίλωτος και η κόκκινη άμπελος καταπολεμούν πλέον επίσημα τα προβλήματα στο κυκλοφοριακό σύστημα, η καλέντουλα τις φλεγμονές του δέρματος και η δενδρομολόχα το κρυολόγημα και τον βήχα.

Εκτός, όμως, από τη φαρμακευτική σημασία αυτού του φυσικού πλούτου της χώρας, τεράστιες είναι και οι οικονομικές δυνατότητες που έχουν μπροστά τους οι παραγωγοί σε ό,τι αφορά την οργανωμένη καλλιέργεια τέτοιου είδους φυτών.

«Πρόκειται για πολύ συνηθισμένα ελληνικά φυτά που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι διαθέτουν πλέον επίσημη άδεια κυκλοφορίας στο φαρμακείο» τονίζει ο κ. Μαγιάτης και προσθέτει: «οι προοπτικές είναι μεγάλες καθώς στην Ελλάδα φύονται 5000 διαφορετικά είδη φυτών και πολλά από αυτά μπορούν να καλλιεργηθούν και να αποτελέσουν διέξοδο για τον αγροτικό κόσμο. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς τι από όλα αυτά καλλιεργείται και σε τι ποσότητες στη χώρα μας ενώ δεν υπάρχει και κάποιος επίσημος φορέας που να μπορεί να κατευθύνει τους αγρότες σε αυτές τις καλλιέργειες».

Παρ” όλα αυτά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πολλά φυτά έχουν «μπει» την τελευταία δεκαετία στη διαδικασία της παραγωγής φαρμακευτικών σκευασμάτων. Αντίθετα, στην Ελλάδα η σχετική δραστηριότητα βρίσκεται ακόμη σε χαμηλά επίπεδα με εξαίρεση, για παράδειγμα, την περίπτωση της Κρήτης, όπου καλλιεργείται το δίκταμο (γνωστό φυτό από την αρχαιότητα με αντισηπτική, τονωτική και αντισπασμωδική δράση), αλλά και της δυτικής Μακεδονίας, όπου καλλιεργούνται αρωματικά φυτά όπως το τριαντάφυλλο.

Στο ίδιο μήκος κύματος, μεγάλες δυνατότητες υπάρχουν και για καλλιέργειες που είναι ήδη εδραιωμένες εδώ και πολλά χρόνια, όπως αυτές του κρόκου Κοζάνης ή της μαστίχας Χίου. «Όσο και αν φαίνεται περίεργο τα δύο αυτά προϊόντα δεν έχουν ακόμη κατοχυρωθεί ως φαρμακευτικά, βρίσκονται, ωστόσο, πολλές έρευνες σε εξέλιξη από τις οποίες αποδεικνύεται η δράση της μαστίχας, για παράδειγμα, στην καταπολέμηση του έλκους στομάχου» τονίζει ο καθηγητής, με αφορμή τη διοργάνωση σχετικής ημερίδας από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Φαρμακευτικών και Αρωματικών Φυτών Βοΐου Κοζάνης, μεθαύριο, Κυριακή, στην Κοζάνη.

Προς το παρόν, σκόρδο δεν μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας φαίνεται και το παίρνουμε από αλλού: ΝΑΙ, Υπάρχει λαθρεμπόριο σκόρδου !!! Εντάξει όμως «δικαιολογούμαστε», διότι η γη θέλει ΔΟΥΛΕΙΆ ΚΑΙ ΚΌΤΣΙΑ και όχι καναπέ και παράπονα για τα λάθη των αλλωνών….

Πηγή: http://www.imerisia.gr/

Το είδα: www.ftiaxno.gr

20 εκπληκτικά φυσικά τοπία που αξίζει να δεις

Μπορεί η Ελλάδα να είναι μια χώρα εξαιρετικά πλούσια σε φυσικά αξιοθέατα, ωστόσο υπάρχουν αμέτρητοι μαγευτικοί προορισμοί εκεί έξω. Απολαύστε μια συλλογή από 20 εκπληκτικά φυσικά τοπία σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, όπου μια επίσκεψη αποτελεί εμπειρία ζωής.

Zion Canyon, Γιούτα, ΗΠΑ

Drake Passage, Χερσόνησος Palmer, Ανταρκτική

Σπήλαιο πάγου στην Vatnajokull, Νοτιοανατολική Ισλανδία

Δέντρα Camel Thorn, Ναμίμπια

Hang Son Doong, Βιετνάμ

Μεγάλη πρισματική πηγή, Εθνικό πάρκο Yellowstone, ΗΠΑ

Τούνελ του Φωτός, Αριζόνα, ΗΠΑ

Bora Bora

Όρος Roraima, Βενεζουέλα

Τοσκάνη, Ιταλία

Τροπικό δάσος Hoh, Ολυμπιακό Εθνικό πάρκο της Ουάσινγκτον, ΗΠΑ

Waimea Canyon, Χαβάη

Σπηλιά με πυγολαμπίδες στο Waitamo, Νέα Ζηλανδία

Δέντρα Baobab, Μαδαγασκάρη

Lions rock, Σρι Λάνκα

Δέντρα Dragon Blood Tree, Σοκότρα, Υεμένη

Καταρράκτες Kaieteur, Γουινέα

Grand Canyon, ΗΠΑ

The Wave, Αριζόνα, ΗΠΑ

Νησί Lady Musgrave, Μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος, Αυστραλία

Νηπιαγωγεία του δάσους παντού στη Γερμανία

Νηπιαγωγεία του δάσους παντού στη Γερμανία

Τα ριζοσπαστικά «νηπιαγωγεία για επιστροφή στη φύση», όπου επιτρέπεται στα παιδιά να σκαρφαλώνουν στα δέντρα και να παίζουν με τη φωτιά...

εξαπλώνονται σε ολόκληρη τη Γερμανία. «Θα αποδειχθούν τα Waldkindergarten (ή Νηπιαγωγεία του δάσους) η νέα εξαγωγική επιτυχία της Γερμανίας;» αναρωτιέται το «Spiegel». 

Η ιδέα ήδη εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές, ενώ υπάρχει μεγάλη ζήτηση στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα και στον Καναδά.

Αυτή την εβδομάδα διοργανώνεται το πρώτο Διεθνές Συνέδριο Νηπιαγωγείων του Δάσους στο Βερολίνο. Περισσότεροι από 350 σύνεδροι θα συζητήσουν τρόπους για να εξαπλωθεί η φιλοσοφία σε όλον τον κόσμο, ιδίως στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, που είναι μέχρι στιγμής διστακτικές στο να την αγκαλιάσουν.

Το γερμανικό περιοδικό επισκέφθηκε ένα τέτοιο νηπιαγωγείο όπου τα παιδιά κάθονταν σε κύκλο, τραγουδούσαν και έπαιζαν - όπως συμβαίνει σε κάθε νηπιαγωγείο -, μόνο που εκεί κάθονταν σε κορμούς δέντρων γύρω από τη φωτιά. Κάθε πρωί - ό,τι καιρό και αν κάνει - 21 παιδιά καταφθάνουν στο νηπιαγωγείο αυτό βόρεια του Βερολίνου, ένα από τα περισσότερα από 1.500 Νηπιαγωγεία του Δάσους που λειτουργούν στη Γερμανία.

Η θερμοκρασία είναι λίγο κάτω από το μηδέν, αλλά ο υπεύθυνος του συγκεκριμένου νηπιαγωγείου, ο Τόρστεν Ράινεκε, καθησυχάζει τον δημοσιογράφο του «Spiegel»: «Αυτό δεν είναι τίποτα. Οποιος και αν είναι ο καιρός, μένουμε έξω ώσπουι η θερμοκρασία να πέσει στους -28 βαθμούς Κελσίου. Τα παιδιά δεν κρυώνουν ποτέ. Τα ίδια και οι γονείς τους γνωρίζουν πώς να ντυθούν. Είναι σαν κρεμμυδάκια - τυλιγμένα σε στρώσεις και στρώσεις ρούχων». 

Αν κάνει πάρα πολύ κρύο, τα παιδιά και οι δάσκαλοι βρίσκουν καταφύγιο σε μια σκηνή (όπου επίσης ανάβουν φωτιά) ή σε μια μικρή ξύλινη τάξη, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου το περνούν έξω, ακόμη και όταν έχει ένα μέτρο χιόνι. Πέρυσι τον χειμώνα χιόνισε τόσο που τα παιδιά έφτιαξαν ένα ιγκλού.

Την ημέρα της επίσκεψης του δημοσιογράφου του «Spiegel» η φωτιά ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των παιδιών. Ορισμένες στιγμές τα παιδιά αφήνονταν χωρίς επίβλεψη και όταν η φωτιά πήγαινε να σβήσει ο τετράχρονος Φιν πρόσθετε ένα κούτσουρο ενώ άλλα παιδιά τη σκάλιζαν με ξύλα.

«Ισως δεν τα ελέγχουμε τόσο στενά και δεν τα βλέπουμε πάντα, αλλά γνωρίζουμε πού βρίσκονται» λέει ο Ράινεκε. «Το ότι όμως δεν είμαστε συνέχεια από επάνω τους τούς επιτρέπει να εκτιμούν καλύτερα τους κινδύνους. Η ιδέα είναι τα παιδιά να μαθαίνουν μόνα τους, να μαθαίνουν το ένα από το άλλο και να μαθαίνουν από τις εμπειρίες και τα λάθη τους».

Στα Νηπιαγωγεία του Δάσους δεν υπάρχουν δομημένες δραστηριότητες πέρα από το κολατσιό στις 11 το πρωί, όταν οι δάσκαλοι έφεραν φρεσκοκομμένα φρούτα και τα παιδιά τα έφαγαν κατευθείαν από το μπολ με τα λασπωμένα τους χέρια ύστερα από ένα πρωινό που έπιαναν σαλιγκάρια και έχτιζαν δενδρόσπιτα.

Στο νηπιαγωγείο αυτό δεν υπάρχουν κάγκελα και φράχτες και «κάθε δέντρο είναι για σκαρφάλωμα» λέει ο Ράινεκε. Στα παιδιά επιτρέπεται να σκαρφαλώνουν όποτε και όσο ψηλά θέλουν. Ο μοναδικός κανόνας είναι ότι οι δάσκαλοι βοηθούν τα παιδιά να κατέβουν, ποτέ να ανέβουν στα δέντρα. 

«Αυτό τα κάνει πιο προσεκτικά γιατί πρέπει να εμπιστευθούν τον εαυτό τους» λέει μια παιδαγωγός. «Οι μοναδικές φορές που παιδιά έχουν πέσει από δέντρα είναι όταν βρίσκονται μπροστά οι γονείς τους και σκέφτονται: "Ο μπαμπάς είναι εδώ για να με σώσει"».

Σύμφωνα με την Ούτε Σούλτε-Οστερμαν, πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Νηπιαγωγείων της Φύσης και του Δάσους (BVNW), δεν έχουν καταγραφεί σοβαροί τραυματισμοί, πέρα από το περιστασιακό σπασμένο πόδι στα 20 χρόνια λειτουργίας του θεσμού. «Υπάρχουν πολύ λιγότερα ατυχήματα από τα κανονικά νηπιαγωγεία εσωτερικού χώρου διότι έχουμε λιγότερους τοίχους και πιο μαλακά δάπεδα - φύλλα και λάσπη».

Προσθέτει ότι η ζωή στο ύπαιθρο σκληραγωγεί τα παιδιά μειώνοντας τα κρυολογήματα. Επίσης κολλάνε λιγότερο ψείρες διότι δεν βρίσκονται σε περιορισμένους χώρους. Οι μαθητές των Νηπιαγωγείων του Δάσους όμως έχουν 2,8 περισσότερες πιθανότητες να κολλήσουν τσιμπούρια και τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από τις ασθένειες που αυτά μεταφέρουν.

Αλλά τα πλεονεκτήματα υπερτερούν. «Τα παιδιά που τελειώνουν τα Νηπιαγωγεία του Δάσους έχουν πολύ καλύτερη κατανόηση του κόσμου γύρω τους και σύμφωνα με μελέτες έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και είναι πιο εξωστρεφή όταν φθάνουν σε ηλικία σχολείου» λέει η Σούλτε-Οστερμαν. Το κίνημα των Νηπιαγωγείων του Δάσους ξεκίνησε στη Δανία τη δεκαετία του '50, ενώ το πρώτο τέτοιο νηπιαγωγείο άνοιξε στη Γερμανία τη δεκαετία του '60. Σήμερα δέχονται περισσότερες αιτήσεις από όσες θέσεις διαθέτουν. 

Αποκαλυπτική έρευνα από Έλληνα ομογενή επιστήμονα για τις ελιές

Αποκαλυπτική έρευνα από Έλληνα ομογενή επιστήμονα για τις ελιές

Αποκαλυπτική μελέτη από τον ομογενή επιστήμονα, Τομ Καραγιάννη. Μία πολυφαινόλη που περιέχει η ελιά, η υδροξυτυροσόλη, καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και εμποδίζει τον πολλαπλασιασμό τους. Μελέτη του ομογενή επιστήμονα Τομ Καραγιάννη, διευθυντή του Τμήματος Μοριακής και Γονιδιακής Έρευνας του Ινστιτούτου Baker της Μελβούρνης η οποία θα βραβευτεί αύριο στο πλαίσιο της 2ης Διεθνούς Ιατρικής Ολυμπιάδας, έδειξε ότι η υδροξυτυροσόλη καταστρέφει τα καρκινικά ερυθρολευχαιμικά κύτταρα Κ562 αλλά όχι τα μονοπυρηνικά κύτταρα του περιφερικού αίματος.

Προκειμένου να υπάρξουν οφέλη για την υγεία, ο κ. Καραγιάννης συνιστά κατανάλωση 50 ml ωμού παρθένου ελαιολάδου απ΄ όπου ο ανθρώπινος οργανισμός θα προσλάβει πολυφαινόλες ή 3-4 ελιών την ημέρας ή συνδυασμό κατανάλωσης ελαιολάδου και ελιών. «Είναι γενικώς παραδεκτό ότι η πλούσια σε ελιές μεσογειακή διατροφή παρέχει 10-20 mg φαινολών. Αν υποθέσουμε ότι απορροφώνται επαρκώς τότε το αντιοξειδωτικό αποτέλεσμα θα είναι επαρκές» επισημαίνει στην εργασία του ο Τομ Καραγιάννης.

Παράλληλα τονίζει ότι η αντικαρκινική επίδραση της υδροξυτυροσόλης in vitro και in vivo είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί λόγω του μεγάλου αριθμού των αποδείξεων που υπάρχουν. Να σημειωθεί ότι η υδροξυτυροσόλη εκτός από την ελιά υπάρχει και στο κρητικό δίκταμο, στη λεβάντα, στη λουίζα, στα σταφύλια, στα χαρούπια και στην αγριομυρτιά.

Έτοιμοι για μετάβαση στη νέα γεωργία οι Ευρωπαίοι αγρότες

Με καλλιεργητικές πρακτικές χαμηλών εισροών και υψηλών αποδόσεων, μέσω της εφαρμογής υπερσύγχρονων τεχνολογιών

Προς τα πού θα πρέπει να κινηθεί η γεωργία τα επόμενα χρόνια; Αν τον 20ο αιώνα η Πράσινη Επανάσταση εκμηχάνισε την παραγωγή αυξάνοντας κατακόρυφα τις αποδόσεις, στις αρχές του 21ου αιώνα ζητούμενο είναι μια γεωργία πιο ακριβής και αποδοτική, που θα εξασφαλίζει την πολυπόθητη οικονομία πόρων χωρίς συμβιβασμούς στο επίπεδο της παραγωγής.

Όπως φάνηκε από τη φετινή έκθεση αγροτικής τεχνολογίας Agritechnica, που ολοκληρώθηκε στις 16 Νοεμβρίου στο Ανόβερο της Γερμανίας, ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την ψηφιοποίηση των μεθόδων παραγωγής και την εφαρμογή στη γεωργία των επιτευγμάτων της σύγχρονης  τεχνολογίας, που επιτρέπουν τη χρήση σαφώς λιγότερων λιπασμάτων και φυτοπροστατευτικών μέσων αλλά και την οικονομία καυσίμων, έχοντας πάντα στο επίκεντρο την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων.

Προϋπόθεση για τη νέα μεταμόρφωση της γεωργίας αποτελεί η συνεχής ανταλλαγή απόψεων με την υπόλοιπη κοινωνία και η επίτευξη συναίνεσης για το πώς θέλουμε να διαμορφωθεί η αγροτική παραγωγή στο μέλλον.  Η πρόοδος των μεθόδων παραγωγής  θα πρέπει να συμβαδίζει με τις αντιλήψεις της κοινωνίας, πράγμα που δεν είναι πάντα αυτονόητο. Γι’ αυτό η μεγάλη πρόκληση είναι να εξεταστούν οι λόγοι που η σύγχρονη γεωργία δεν γίνεται αποδεκτή από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και να βρεθούν τις κατάλληλες λύσεις μέσα από την καινοτομία.

Ταυτόχρονα τίθενται και οικονομικά ζητήματα. Τα μεγάλα και σύγχρονα μηχανήματα κοστίζουν πολλά χρήματα, τα οποία μπορούν να διαθέσουν οι μεγάλες εκμεταλλεύσεις και οι εργοληπτικές εταιρείας που είναι διαδεδομένες σε πολλές χώρες. Όμως ακόμη και στις χώρες με την πιο ανταγωνιστική γεωργία, οι «μικροί αγρότες» παραμένουν η ραχοκοκαλιά της γεωργικής παραγωγής και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ξεμείνουν πίσω. Εδώ λύσεις μπορεί να προσφέρει η δημιουργία ομάδων και η από κοινού χρήση μηχανημάτων.

Το αισιόδοξο μήνυμα της φετινής Agritechnica είναι ότι οι αγρότες είναι έτοιμοι να κάνουν τη μετάβαση σε αυτή τη νέα γεωργία χαμηλών εισροών και υψηλών αποδόσεων. Οι αριθμοί ρεκόρ των 450.000 επισκεπτών και των 2.900 εκθετών δείχνουν ότι οι παραγωγοί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ξεπερνούν την κρίση και κοιτούν μπροστά, στις  προοπτικές που ανοίγονται.

Αυτό το γνωρίζουν καλά οι κατασκευαστές. Μελέτη της Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Γεωργικών Μηχανημάτων της Γερμανίας υπολογίζει ότι φέτος αυξήθηκε κατά 6% η παραγωγή αγροτικών μηχανημάτων σε παγκόσμιο επίπεδο και πως οι εταιρείες ήδη βρίσκονται σε επίπεδα κατά πολύ ανώτερα του 2007 και 2008, δηλαδή προ-κρίσης.

Βρείτε εδώ ολόκληρο το φάκελο από το 419ο φύλλο της Agrenda. to aurio_tis Gewrgias.pdf

Έπεσε σε "ξέρα" το υποθαλάσσιο πάρκο

Πολύ μελάνι έχει χυθεί για το πόσο μεγάλο εμπόδιο αποτελεί συχνά η ελληνική γραφειοκρατία και οι νόμοι στις όποιες επενδυτικές προσπάθειες. Ένα χαρακτηριστικό, δυστυχώς, παράδειγμα επενδυτικού οράματος και μάλιστα αυτοδιοικητικού, όχι ιδιωτικού, που ξεκίνησε με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες αλλά έχει πέσει στην «ξέρα» της δημόσιας διοίκησης, αποτελεί το περίφημο υποθαλάσσιο πάρκο Αγίου Νικολάου... Το έργο που, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στη «Ν.Κ.» ο δήμαρχος Αγίου Νικολάου Δημήτρης Κουνενάκης, «συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου, δηλαδή προβολή, τουριστική προσέλευση και τελικά έσοδα για την περιοχή», είναι στα σκαριά εδώ και μια 7ετία! Όμως εξακολουθεί να παραμένει χαμένο στη... μετάφραση, αφού στις αρμόδιες υπηρεσίες των υπουργείων διαπιστώνουν νομικό γραφειοκρατικό κενό (!) και δεν μπορούν επί του παρόντος να βγάλουν άκρη για το πώς μπορεί να προχωρήσει το οραματικό σχέδιο! Σχέδιο που είχε ξεκινήσει το 2006 επί του τότε αείμνηστου νομάρχη Λασιθίου Αντώνη Στρατάκη, κατόπιν πρότασης του τότε προέδρου του Επιμελητηρίου Λασιθίου κ. Νίκου Τζανόπουλου. Ο αείμνηστος νομάρχης «είδε» αμέσως την αξία και τα πολλαπλά οφέλη που θα έφερνε ένα τέτοιο θαλάσσιο πάρκο στον κόλπο του Μεραμβέλου. Απευθύνθηκε στο Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών, το οποίο εκπόνησε τη σχετική μελέτη, τεκμηριώνοντας το πόσο ιδανική και ωφέλιμη από κάθε άποψη για την περιοχή θα ήταν η δημιουργία ενός υποθαλάσσιου πάρκου με τεχνητούς υφάλους. Ιδανική γιατί, σύμφωνα με το ΕΛΚΕΘΕ, ο Άγιος Νικόλαος και η παράκτια περιοχή του πληροί όλες τις προϋποθέσεις του κλειστού κόλπου, των καθαρών υδάτων και βυθού και της απουσίας επιβλαβών θαλάσσιων οργανισμών προκειμένου να στηριχτεί η δημιουργία ενός καταδυτικού πάρκου αναψυχής, περιβαλλοντικής επιμόρφωσης και ευαισθητοποίησης. Παράλληλα η παράκτια περιοχή βόρεια της πόλης του Αγίου Νικολάου θα αναβαθμιστεί από άποψη βιοποικιλότητας, καθώς θα προστατεύονται τα τοπικά ιχθυοαποθέματα προς όφελος των αλιέων και θα αποκατασταθούν τυχόν αποψιλωμένα τμήματα της θαλάσσιας χλωρίδας, με φυσικό επακόλουθο την αποκατάσταση του οικοσυστήματος. Στη μελέτη γίνεται ειδική πρόβλεψη και στο σενάριο της πόντισης ενός πολεμικού πλοίου που θα δίνει την εικόνα ενός ναυαγίου, το οποίο θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τους δύτες... Ενώ ως προς το οικονομικό σκέλος, σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, τα έσοδα για το πρώτο έτος λειτουργίας του πάρκου θα είναι της τάξεως των 150.000 ευρώ, ενώ τα επόμενα χρόνια μπορεί να φτάνουν τα 500.000-600.000 ευρώ. Και ενώ με βάση τα παραπάνω θα περίμενε κανείς να προχωρήσει τάχιστα η ιδέα του υποθαλάσσιου πάρκου, έχει γίνει ακριβώς το αντίθετο. Πάνε μαζί στο υπουργείο Τόσο ο δήμαρχος Αγίου Νικολάου Δημήτρης Κουνενάκης όσο και ο βουλευτής Λασιθίου της Ν.Δ. Γιάννης Πλακιωτάκης πιέζουν, παρεμβαίνουν προς τα υπουργεία για να ξεμπλοκάρει το έργο, αλλά επί του παρόντος έχει πέσει σε «ύφαλο»... Αυτό προκύπτει από τη σχετική πρόσφατη απάντηση του υπουργείου Οικονομικών στον Γιάννη Πλακιωτάκη, όπου επισημαίνεται, μεταξύ άλλων: «Το υπουργείο μας, δεδομένου ότι στο παρελθόν δεν είχε παρουσιαστεί παρόμοια περίπτωση, εξέτασε τη δυνατότητα υπαγωγής της αδειοδότησης του εν λόγω έργου στο πλαίσιο εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 14 του Ν. 2971/2001 (ΦΕΚ 285 Α') «Καταδύσεις αναψυχής και άλλες διατάξεις», που προβλέπουν το χαρακτηρισμό θαλάσσιων χωρών ως Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Καταδυτικού Πάρκου, πλην όμως δεν προβλέπεται με αυτές η δυνατότητα κατασκευής έργων στους χώρους αυτούς. Ως σήμερα δεν έχει προσκομιστεί η εν λόγω οριοθέτηση του θαλάσσιου χώρου, γιατί δεν έχει εκδοθεί από το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής η προβλεπόμενη από παρ. 1 του άρθρου 13 του Ν. 3409/2005 κοινή υπουργική απόφαση, με την οποία θα καθορίζονται τα δικαιολογητικά και τα έγγραφα που θα συνοδεύουν την αίτηση του φορέα, ο τύπος και το περιεχόμενο της αιτήσεως, ο χρόνος και τα στάδια ολοκλήρωσης της διαδικασίας». Πάντως, η δημοτική Αρχή Αγίου Νικολάου και ο Λασιθιώτης βουλευτής δε το αφήνουν έτσι. Οι ίδιοι θα ρίξουν τώρα το βάρος των πιέσεων στο ΥΠΕΚΑ. Και μάλιστα, όπως ανέφερε ο κ. Κουνενάκης, στη 1 το μεσημέρι της Παρασκευής ο ίδιος μαζί με τον κ. Πλακιωτάκη θα επισκεφτούν το γ.γ. του ΥΠΕΚΑ κ. Αλεξιάδη.

Η πρόταση της κοινωνικής διαχείρισης των απορριμμάτων

Η πρόταση της κοινωνικής διαχείρισης των απορριμμάτων

Πρωτοβουλία για την Κοινωνική Διαχείριση των Απορριμμάτων

Η πρόταση της κοινωνικής διαχείρισης των απορριμμάτων

• Βασικές αρχές της πρότασης για την κοινωνική, ολοκληρωμένη και αποκεντρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων
•   Ποιά μέθοδος διαχείρισης των απορριμμάτων ωφελεί την κοινωνία;

Στην Ελλάδα σήμερα, τα αστικά στερεά απορρίμματα (ΑΣΑ) καταλήγουν είτε σε ανεξέλεγκτες χωματερές (ΧΑΔΑ) είτε σε χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ).

                Στη θέση αυτών, προωθείται πανελλαδικά η εγκατάσταση εργοστασίων καύσης – ενεργειακής αξιοποίησης απορριμμάτων, που θα αναλάβουν ιδιωτικές επιχειρήσεις στα πλαίσια ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των απορριμμάτων. Είναι προφανές ότι το ενδιαφέρον των πολυεθνικών και εθνικών εταιρειών οφείλεται στο γεγονός ότι η διαχείριση των απορριμμάτων μπορεί να αποφέρει κέρδη. Κέρδη για τους επιχειρηματίες, τα οποία θα προκύψουν από τα επιπλέον οικονομικά βάρη που θα πληρώσουν οι πολίτες για την ιδιωτικοποιημένη διαχείριση απορριμμάτων και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης με τα εισοδήματα συνεχώς να μειώνονται και την ανεργία να αυξάνεται.

                Υπάρχει όμως, μια επιστημονικά και θεσμικά διεθνώς αποδεκτή ιεράρχηση των μεθόδων διαχείρισης των απορριμμάτων, που αναδεικνύει τις λύσεις που ωφελούν τις τοπικές κοινωνίες. Η ιεράρχηση αυτή προκύπτει με βάση τα πορίσματα της επιστήμης διεθνώς, την παγκόσμια εμπειρία, αλλά και με βάση τις ευρωπαϊκές οδηγίες και πολιτικές.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την ιεράρχηση, η σημερινή κατάσταση με τις χωματερές και τους ΧΥΤΑ αποτελεί την τελευταία και χειρότερη λύση διαχείρισης απορριμμάτων, ενώ η σχεδιαζόμενη με τα εργοστάσια καύσης – παραγωγής ενέργειας αποτελεί την προτελευταία χειρότερη λύση διαχείρισης απορριμμάτων από κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική άποψη.

                Σύμφωνα με την ίδια ιεράρχηση, οι καλύτερες λύσεις κοινωνικά-οικονομικά-περιβαλλοντικά είναι με σειρά προτεραιότητας: 1) η πρόληψη-μείωση, 2) η επαναχρησιμοποίηση και 3) η ανακύκλωση-λιπασματοποίηση των απορριμμάτων. Οι τρεις αυτές λύσεις (σε συνδυασμό) είναι οι φθηνότερες, προστατεύουν το περιβάλλον, μπορούν να υλοποιηθούν από τις τοπικές κοινωνίες και τα οφέλη να τα καρπωθεί η κοινωνία και όχι οι κερδοσκόποι.

 Επιλογή μεθόδου διαχείρισης των απορριμμάτων με βάση τις κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις

Η διαχείριση με ΧΥΤΑ και χωματερές απορρίπτεται διότι:

·           ρυπαίνουν το έδαφος, τα νερά και τον αέρα και από εκεί οι ρύποι περνούν στα φυτά, στα ζώα και στον άνθρωπο

·           έχουν αρνητικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις (απαξίωση γης, πτώση βιοτικού επιπέδου κλπ) για τους κατοίκους των γύρω περιοχών

·           τα οικονομικά και περιβαλλοντικά βάρη τα πληρώνουν οι πολίτες διαμέσου των δημοτικών τελών για τη διαχείριση των απορριμμάτων και των φόρων που αντιστοιχούν στο κόστος της περιβαλλοντικής βλάβης

Η διαχείριση με εργοστάσια καύσης – ενεργειακής αξιοποίησης απορριμμάτων απορρίπτεται διότι:

·           εκπέμπονται αέριοι ρύποι, μέταλλα, διοξίνες και φουράνια (τοξικές ουσίες, που μπορούν να προκαλέσουν μεταλλάξεις και τερατογενέσεις), καθώς και πολυαρωματικές ενώσεις (ουσίες καρκινογόνες και μεταλλαξιγόνες)

·           παρά την υπάρχουσα τεχνολογία αντιρύπανσης, καμία εγγύηση δεν υπάρχει για 100% απόδοση, ούτε βέβαια για την αποφυγή ατυχήματος. Η καύση απορριμμάτων είναι υπεύθυνη στο μεγαλύτερο ποσοστό παγκόσμια για τις εκπομπές διοξινών και φουρανίων

·           η λειτουργία τους από ιδιωτική επιχείρηση είναι πολλές φορές ακριβότερη από τη λύση της ανακύκλωσης από δημόσιο ή αυτοδιοικητικό φορέα ή άλλο φορέα της τοπικής κοινωνίας

·           οδηγεί σε οικονομικά και περιβαλλοντικά βάρη, που πληρώνουν οι πολίτες (διαμέσου των υπέρογκα αυξημένων δημοτικών τελών για τη διαχείριση των απορριμμάτων και των φόρων που αντιστοιχούν στο κόστος της περιβαλλοντικής βλάβης) και σε κέρδη για την επιχείρηση, που θα αναλάβει τη διαχείριση των απορριμμάτων

·           σχεδιάζονται εργοστάσια, που για να λειτουργήσουν με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, θα εισάγουν απορρίμματα από το εξωτερικό, μετατρέποντας έτσι την Ελλάδα σε σκουπιδότοπο της Ευρώπης

·            για να πετύχουν τα εργοστάσια αυτά, πρέπει πρώτα να αποτύχουν οι πολιτικές μείωσης, επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και λιπασματοποίησης των απορριμμάτων

Η διαχείριση με πρόληψη-μείωση των απορριμμάτων προτείνεται διότι:

·         αποφεύγεται μεγάλο μέρος των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των απορριμμάτων

·         μειώνονται οι τιμές ένεκα αποφυγής περιττών εξόδων (πχ συσκευασίας) με όφελος για τους καταναλωτές

·         αποφεύγεται μέρος των φόρων που αντιστοιχούν στο κόστος της περιβαλλοντικής βλάβης

·         τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη μπορούν να κατανέμονται κοινωνικά δίκαια

Η διαχείριση με επαναχρησιμοποίηση των απορριμμάτων προτείνεται διότι:

·         αποφεύγεται μεγάλο μέρος των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των απορριμμάτων

·         εξοικονομείται εισόδημα για τους πολίτες (τα επαναχρησιμοποιημένα προϊόντα είναι φθηνότερα)

·         αποφεύγεται μέρος των φόρων που αντιστοιχούν στο κόστος της περιβαλλοντικής βλάβης

·         δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας σε τοπικό επίπεδο

·         τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη μπορούν να κατανέμονται κοινωνικά δίκαια

Η διαχείριση με ανακύκλωση-λιπασματοποίηση των απορριμμάτων προτείνεται διότι:

·         αποφεύγεται μεγάλο μέρος των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των απορριμμάτων

·         αποφεύγεται μέρος των φόρων που αντιστοιχούν στο κόστος της περιβαλλοντικής βλάβης

·         δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας σε τοπικό επίπεδο

·         εξοικονομούνται πόροι (πρώτες ύλες και ενέργεια)

·          τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη μπορούν να κατανέμονται κοινωνικά δίκαια, εφόσον η διαχείριση δεν γίνεται από ιδιωτική επιχείρηση, αλλά από φορείς των τοπικών κοινωνιών.

Τα αστικά στερεά απορρίμματα (ΑΣΑ) έχουν αξία

      Ιστορικά, τα ΑΣΑ αντιμετωπίσθηκαν ως άχρηστα σκουπίδια, ως πρόβλημα προς απαλλαγή και γι’ αυτό η αρχική αντιμετώπισή τους ήταν η διάθεσή τους σε ΧΑΔΑ ή στην καλύτερη περίπτωση σε ΧΥΤΑ. Εδώ και πολλές δεκαετίες, οι επιστημονικές έρευνες, καθώς και πρακτικές εφαρμογές σε όλο τον κόσμο απέδειξαν ότι η μείωση-πρόληψη μέρους των ΑΣΑ (εξοικονόμηση πόρων – ενέργειας), η επαναχρησιμοποίηση του τμήματος των ΑΣΑ που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μετά από επισκευή-επεξεργασία, η ανακύκλωση άλλων τμημάτων των ΑΣΑ (πχ χαρτί, γυαλί, αλουμίνιο, πλαστικό, μέταλλα κλπ), η κομποστοποίηση-λιπασματοποίηση του οργανικού κλάσματος μπορούν να οδηγήσουν στην παραγωγή νέων προϊόντων, στη δημιουργία νέου πλούτου.

Τα ΑΣΑ λοιπόν, έχουν αξία. Αποτελούν είτε πρώτες ύλες είτε ενδιάμεσα προϊόντα, που η επεξεργασία τους μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή νέων προϊόντων. Τα ΑΣΑ, αφού προέρχονται από προϊόντα, έχουν ενσωματωμένη εργατική δύναμη και υπεραξία (που ιδιοποιήθηκαν οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και οι διαχειριστές της υπεραξίας), τις οποίες πλήρωσαν τελικά οι πολίτες αγοράζοντας τα προϊόντα. Τα ΑΣΑ λοιπόν, αποτελούν πλούτο που ανήκει στους πολίτες. Ενσωματώνοντας νέα εργατική δύναμη κατά την επεξεργασία και διαχείριση των ΑΣΑ μπορούν να παραχθούν νέα προϊόντα, μπορεί να παραχθεί νέος πλούτος.

Και εδώ τίθεται το κρίσιμο ερώτημα: Ποιός θα διαχειρισθεί τα ΑΣΑ, θα αποφασίσει για τη διανομή του παραγόμενου πλούτου και θα καρπωθεί τον παραγόμενο πλούτο;

Ιδιωτική ή δημόσια-κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων;

Τα βασικά μοντέλα διαχείρισης των ΑΣΑ είναι δύο: α) το μοντέλο της ιδιωτικοποίησης ή ουσιαστικά της σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα και β) το μοντέλο της δημόσιας-κοινωνικής διαχείρισης.

Η κυρίαρχη μορφή ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των ΑΣΑ είναι το μοντέλο της σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, κατά το οποίο ένα μέρος των υποδομών ή/και της διαχείρισης ανήκει στο δημόσιο (κράτος ή τοπική αυτοδιοίκηση) και ένα άλλο μέρος στον ιδιωτικό τομέα.

                Σ’ αυτήν την περίπτωση υπάρχει εκμετάλλευση του περικλειόμενου πλούτου των ΑΣΑ που ανήκει στους πολίτες, εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης που ενσωματώνεται στο νέο πλούτο που παράγεται με τη διαχείριση-επεξεργασία των ΑΣΑ και ιδιοποίηση της παραγόμενης νέας υπεραξίας από τους όποιους ιδιοκτήτες της όποιας επιχείρησης και διαχειριστές της υπεραξίας. Οικονομικά, το κόστος της διαχείρισης των ΑΣΑ ανεβαίνει για να καλυφθούν τα επιχειρηματικά κέρδη (η εμπειρία απέδειξε ότι οι συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα κοστίζουν πάντα πολύ ακριβότερα) και κοινωνικά, είναι οι πολίτες που καλούνται να πληρώσουν και πάλι το λογαριασμό. Κατά συνέπεια, ακυρώνεται η δυνατότητα κοινωνικά δίκαιης κατανομής του παραγόμενου πλούτου.

Η επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επιχειρούμενης ιδιωτικοποίησης κοινωνικών αγαθών, φυσικών πόρων και τομέων στρατηγικής σημασίας για την κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον (όπως είναι επίσης η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι σιδηροδρομικές μεταφορές, η ύδρευση κλπ) στα πλαίσια του κυρίαρχου νεοφιλελευθερισμού.

Στον αντίποδα της ιδιωτικοποίησης, βρίσκεται το μοντέλο δημόσιας-κοινωνικής διαχείρισης των ΑΣΑ, κατά το οποίο η συνολική διαχείριση (συμπεριλαμβανομένων των υποδομών) στηρίζεται στη συνεργασία μεταξύ δημόσιων φορέων (κράτος ή τοπική αυτοδιοίκηση), συνεταιρισμών (κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας και άμεσης δημοκρατίας), εργατικών σωματείων και άλλων συλλογικοτήτων μιας κοινότητας, δίνοντας προτεραιότητα στον κοινωνικό έλεγχο, στη συμμετοχή των πολιτών και στις διαδικασίες δημοκρατικού προγραμματισμού (λαϊκές συνελεύσεις όπου εκεί λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις).

Μια διαχείριση των αστικών στερεών απορριμμάτων με το χαμηλότερο κόστος, με τις περισσότερες νέες θέσεις εργασίας, με την αποτελεσματικότερη προστασία του περιβάλλοντος και με κοινωνικά δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου είναι εφικτή, όταν πρόκειται για δημόσια-κοινωνική διαχείριση, αποκεντρωμένη (σε επίπεδο δήμου ή διαχειριστικής ενότητας δήμων, με μικρής κλίμακας εγκαταστάσεις) και ολοκληρωμένη, δηλαδή, όταν βασίζεται στους τρεις άξονες: μείωση-πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση-λιπασματοποίηση, έτσι ώστε μια πολύ μικρή - έως μηδενική - ποσότητα αδρανών απορριμμάτων να καταλήγει σε χώρο υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων (ΧΥΤΥ).

Ποια είναι τα 408 χωριά που παίρνουν χρυσές επιδοτήσεις για δημιουργία επιχείρησεων

Νέο πρόγραμμα της ΕΕ προβλέπει τη χρηματοδότηση νέων και αγροτών σε 408 χωριά της Ελλάδας για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας δίνοντας την ευκαιρία να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση ή να εκσυγχρονίσουν την υπάρχουσα.

Τα 408 χωριά, βρίσκονται στους νομούς Αχαΐας (128), Αρκαδίας, Λακωνίας και Αργολίδας (106), Λάρισας (104), Κιλκίς (34), καθώς και στις Κυκλάδες (36), αναφέρει το Έθνος, το οποίο παράλληλα επισημαίνει ποιες είναι οι επιχειρηματικές δραστηριότητες που θα επιδοτηθούν:

Μικρά τουριστικά καταλύματα και ξενοδοχεία (μέχρι 40 κλίνες) και campings

Επισκέψιμα αγροκτήματα έκτασης τουλάχιστον 20 στρεμμάτων

Εστιατόρια, αναψυκτήρια και παραδοσιακά καφενεία

Βιοτεχνικές μονάδες παραγωγής προϊόντων, όπως χειροτεχνήματα μεταλλουργίας ή ξυλοτεχνίας, προϊόντα κεραμικής- υφαντουργίας, ξύλινες κατασκευές.

Βιοτεχνίες μεταποίησης- τυποποίησης γεωργικών προϊόντων {π.χ. Δημητριακά, κρασί, οπωροκηπευτικά, κρέας, γάλα, αβγά, μέλι, ελιές, πατάτες, άνθη, σπόροι, φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά).

Μεταποίηση και εμπορία δασοκομικών προϊόντων (ξυλεία, καυσόξυλα, φελλός, ερικόριζα)

Μικρές βιοτεχνίες επεξεργασίας ειδών διατροφής και δασοκομικών υλών μετά από την α’ μεταποίηση (π.χ. Αρτοποιία, παραγωγή νωπών ειδών ζαχαροπλαστικής, παραγωγή αλευροειδών προϊόντων, παραγωγή αλκοολούχων ποτών, παραγωγή ζαχαρωδών προϊόντων από φρούτα και λαχανικά κλπ.)

Επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών (κομμωτήρια, κουρεία, δραστηριότητες φυσικής ευεξίας, καλλιτεχνική και λογοτεχνική δημιουργία και ερμηνεία, επισκευή υποδημάτων & δερμάτινων ειδών, λιανικό εμπόρια οινοπνευματωδών και άλλων ποτών, παντοπωλεία κλπ.)

Επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση του τουρισμού της υπαίθρου (εναλλακτικές μορφές τουρισμού, χώροι αθλοπαιδιών, χώροι γευσιγνωσίας)

Σε ποιους δήμους θα γίνουν επιδοτήσεις

Νομός Αργολίδας:

Δήμος Ναυπλιέων

Δήμος Νέας Τίρυνθας

Δήμος Ασίνης

Δήμος Αργους Μυκηνών

Δήμος Λέρνας

Δήμος Νέας Κίου

Νομός Αρκαδίας

Δήμος Βόρειας Κυνουρίας

Δήμος Νότιας Κυνουρίας

Δήμος Τρίπολης

Νομός Αχαΐας

Δήμος Πατρέων

Δήμος Δυτικής Αχαΐας

Δήμος Αιγιαλείας

Νόμος Κιλκίς

Δήμος Κιλκίς

Δήμος Γαλλικού

Δήμος Πικρολίμνης

Δήμος Χέρσου

Νομός Κυκλάδων

Δήμος Ανω Σύρου

Δήμος Θήρας

Δήμος Ιητών

Δήμος Κέας

Δήμος Μήλου

Δήμος Μυκόνου

Δήμος Ποσειδωνίας

Δήμος Σερίφου

Δήμος Σίφνου

Δήμος Τήνου

Δήμος Οίας

Νομός Λακωνίας

Δήμος Σπάρτης

Δήμος Μονεμβασιάς

Δήμος Ευρώτα

Δήμος Ανατολικής Μάνης

Δήμος Νιάτων

Δήμος Ελαφονήσου

Νομός Λάρισας

Δήμος Αγιάς

Δήμος Ελασσόνος

Δήμος Κιλελέρ

Δήμος Λαρισαίων

Δήμος Κιλελέρ

Δήμος Τεμπών

Δήμος Τυρνάβου

Δήμος Φαρσάλων

Positive Parenting: Μια νέα «τιμωρία» με αποτέλεσμα!

Positive Parenting: Μια νέα «τιμωρία» με αποτέλεσμα!

Η πειθαρχία σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να ταυτίζεται με την τιμωρία. Πειθαρχία σημαίνει σωστή καθοδήγηση και κυρίως θετική συμπεριφορά. Στο best seller του Power of Positive Parenting: A Wonderful Way to Raise Children, ο διάσημος παιδαγωγός Glenn Latham μας δίνει 10 συμβουλές για να εφαρμόσουμε τη θετική καθοδήγηση, μια νέα και αποτελεσματική μέθοδος πειθαρχίας.

Στα πλαίσια της διαπαιδαγώγησης η τιμωρία και η πειθαρχίαείναι έννοιες που πολλές φορές συγχέονται. Στην πραγματικότητα όμως διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό. Η πειθαρχία έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα και αφορά στην καθοδήγηση του παιδιού και στην εκμάθηση ασφαλών συμπεριφορών και αυτοελέγχου. Αντίθετα, η τιμωρία είναι απλώς μια σκληρή πράξη που επιδιώκει να συμμορφώσει το παιδί και να το καταστήσει υπάκουο. Η πειθαρχία είναι μια θετική, προληπτική διαδικασία που βοηθάει το παιδί να ελέγχει τη συμπεριφορά του, ώστε να μπορεί από μόνο του να κάνει επιλογές και να παίρνει αποφάσεις. Όμως για να μπορέσουμε να θέσουμε τους δικούς μας κανόνες πειθαρχίας, αρχικά πρέπει να πλησιάσουμε το παιδί, να συνδεθούμε μαζί του, να το αγαπήσουμε και κυρίως να το κατανοήσουμε. Αυτοί είναι και οι κανόνες της θεωρίας του Positive Parenting, δηλαδή της Θετικής Καθοδήγησης!

1. Η θετική καθοδήγηση ξεκινά από τη στιγμή που θα δημιουργήσουμε μια στενή σχέση με το παιδί μας

Η πιο αποτελεσματική στρατηγική πειθαρχίας είναι να νιώθει το παιδί δεμένο μαζί μας, να αισθάνεται τρυφερότητα και αγάπη για εμάς, έτσι ώστε να θέλει από μόνο του να μας ευχαριστήσει. 

   

2. Αξιολογήστε το κατά πόσο οι «στρατηγικές πειθαρχίας» δημιουργούν ρήγματα στη σχέση σας με το παιδί

Σκεφτείτε ότι στόχος σας είναι να το καθοδηγήσετε με αγάπη και όχι να το τιμωρήσετε. Η τιμωρία έχει καταστροφικές συνέπειες για τη μεταξύ σας σχέση ενώ θα τροφοδοτήσει την άσχημη συμπεριφορά από την πλευρά του παιδιού σας. Από την άλλη η θετική καθοδήγηση θέτει μεν όρια αλλά με τρόπο που δείχνει κατανόηση βοηθώντας έτσι το παιδί να βελτιώσει τη συμπεριφορά του και να μην παραμένει θυμωμένο μαζί σας. 

3. Αν μια συμπεριφορά σας, σας αποξενώνει από το παιδί, διορθώστε την

Τα παιδιά συνήθως συμπεριφέρονται άσχημα όταν νιώθουν άσχημα για τον εαυτό τους και όταν αισθάνονται ότι έχουν «απομακρυνθεί» από τους γονείς τους. Εστιάστε στα συναισθήματα που μπορεί να έχει το παιδί σας σε κάθε περίσταση και μιλήστε του για αυτά έχοντας ταυτόχρονα σωματική επαφή μαζί του. Για παράδειγμα, χαμηλώστε στο ύψος του, κοιτάξτε το στα μάτια και πείτε του «είσαι πολύ θυμωμένος αλλά δεν χρειάζεται να δαγκώνεις τους άλλους». Ή σηκώστε το ψηλά και πείτε του: «θα ήθελες να μπορούσες να παίξεις περισσότερο αλλά είναι ώρα για ύπνο».

4. Μην διστάσετε να θέσετε τα απαραίτητα όρια, αλλά κάντε το με καλοσύνη

Ναι, είναι πολύ δύσκολο για εμάς κάποιες φορές να επιβάλλουμε κανόνες και ταυτόχρονα να βλέπουμε τα πράγματα μέσα από τα μάτια των παιδιών. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο! Θυμηθείτε πως όταν τα παιδιά αισθάνονται ότι οι άλλοι τα καταλαβαίνουν, είναι πιο εύκολο για αυτά να αποδεχτούν κάποιους κανόνες.

5. Αν τεθεί ζήτημα σωματικού κινδύνου, παρέμβετε άμεσα για να θέσετε όρια, δείχνοντας ταυτόχρονα κατανόηση

Για παράδειγμα, πείτε του: «Ο κανόνας είναι ότι δεν χτυπάμε, ακόμα και αν έχεις νευριάσει τόσο πολύ επειδή σε κοροϊδεύει. Ας καθίσουμε να το συζητήσουμε».    

6. Η ανυπακοή είναι συνήθως αποτέλεσμα ενόςπροβλήματος στη μεταξύ σας σχέση

Αν το παιδί σας δεν αποδέχεται τους κανόνες που θέτετε σημαίνει πως η σχέση σας δεν είναι αρκετά δυνατή για να το καθοδηγήσετε. Αυτό μπορεί να συμβεί σε όλους κατά καιρούς. Τι να κάνετε; Σκεφτείτε με ποιον τρόπο θα ενδυναμώσετε τη σχέση σας. Αντιθέτως αν προκαλέσετε μια διαμάχη θα καταφέρετε να κάνετε πιο βαθιά τη ρήξη μεταξύ σας.  

7. Αποφύγετε να το στέλνετε τιμωρία στο δωμάτιο του

Η τιμωρία στο δωμάτιο ή σε οποιοδήποτε χώρο απομόνωσης θυμίζει περισσότερο εξορία. Το παιδί μέσα από αυτό νιώθει απομονωμένο και ταπεινωμένο, συναισθήματα δηλαδή που περισσότερο διαβρώνουν παρά ενισχύουν τη σχέση μας με το παιδί.

8. Αποφύγετε την στρατηγική των επιπτώσεων

Η στρατηγική των επιπτώσεων μπορεί να δώσει λανθασμένα μαθήματα αν εσείς είστε αυτοί που δημιουργείτε τις επιπτώσεις και δεν έρχονται ως φυσικό επακόλουθο των πράξεων των παιδιών. Συχνά οι γονείς λένε στα παιδιά: «οι πράξεις σου θα έχουν τις επιπτώσεις τους». Για παράδειγμα: «Αν με αναγκάσεις να σταματήσω το αυτοκίνητο, αυτό θα έχει επιπτώσεις». Αυτή η απειλή στην ουσία αποτελεί μια σκληρή τιμωρία. Ναι, τα παιδιά μπορούν να μάθουν πολλά για τις επιπτώσεις των πράξεων τους, αλλά θα πρέπει να το μάθουν από μόνα τους. Αν ξεχάσουν να πάρουν το φαγητό τους στο σχολείο, ναι θα πεινάσουν. Αλλά θα φταίνε μόνο εκείνα!  

9. Αυτό που σκέφτεστε και νιώθετε είναι πιο σημαντικό από την όποια αντίδραση του παιδιού

Τα παιδιά συνήθως κάνουν αυτό που θέλουν οι γονείς αν οι τελευταίοι το ζητήσουν με αγάπη. Βρείτε τρόπους να είστε περισσότερο θετικοί από αρνητικοί, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται αναλόγως και τα παιδιά σας στη δική σας γενναιοδωρία. Για παράδειγμα αντί για όχι δε θα καθαρίσω το δωμάτιο σου, πείτε: «Ναι, ήρθε η ώρα να καθαρίσουμε το δωμάτιο, και ναι, θα σε βοηθήσω!». Το παιδί θα νιώσει αμέσως τη γενναιοδωρία σας και θα ανταποκριθεί θετικά σ’ αυτήν!

10. Μέσα από τον τρόπο που αντιμετωπίζετε το παιδί σας, θα μάθει και εκείνο να αντιμετωπίζει τον εαυτό του

Αν είστε σκληροί μαζί του θα αντιμετωπίζει και εκείνο με σκληρότητα τον εαυτό του. Αν το αντιμετωπίζετε με αγάπη και θέτετε ξεκάθαρα όρια τότε με τον ίδιο τρόπο θα θέτει και εκείνο όρια στον εαυτό του. 

Δίκτυο Μεσόγειος SOS: αυτοδιαχείριση και τεχνολογία δίνουν τη λύση για τα αστικά λύματα

Το προειδοποιητικό «καμπανάκι» που είχε χτυπήσει από το 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη μη έγκαιρη ολοκλήρωση και λειτουργία εγκαταστάσεων βιολογικών καθαρισμών στη χώρα μας, έγινε «καμπάνα» και πλέον αποτελεί γεγονός η νέα παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξαιτίας της μη συμμόρφωσής της με την Οδηγία 91/271/ΕΟΚ, που ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο με την Υπουργική απόφαση 5673/400/1997.

Το χρονικό της προαναγγελθείσας παραπομπής ξεκινάει τον Οκτώβριο του 2007, οπότε υπήρξε η πρώτη καταδίκη της Ελλάδας, καθώς 23 οικισμοί δεν διέθεταν τα αναγκαία συστήματα συλλογής και επεξεργασίας των λυμάτων τους. Να σημειωθεί ότι τα αποχετευτικά δίκτυα και τα Κέντρα Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ) θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το 1998 (για οικισμούς με 10.000 κατοίκους) και έως το 2000 (για τους αντίστοιχους με 15.000).

Αν και, όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής, υπήρξε πρόοδος, καθώς 17 από τους 23 οικισμούς συμμορφώθηκαν με τις απαιτήσεις της Οδηγίας, και παρ’ όλο που υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για τους 4 από τους 6 που εκκρεμούν, η Επιτροπή εκτιμά ότι οι κίνδυνοι τόσο για την ανθρώπινη υγεία, όσο και για το περιβάλλον επιβάλλουν την άμεση λήψη μέτρων. Ενδεικτικό επίσης της συλλογιστικής της απόφασης είναι το γεγονός ότι ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην οικονομική κατάσταση της χώρας και σημειώνεται ότι η συνεχιζόμενη στασιμότητα σε αυτό το θέμα θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην τουριστική βιομηχανία, «ενός καίριου κλάδου για την ελληνική οικονομία». Η Επιτροπή ζητά από το Δικαστήριο να επιβάλει ιδιαίτερα υψηλά πρόστιμα, εισηγούμενη το κατ’αποκοπή ποσό των €11.514.081 και ημερήσια χρηματική ποινή €47.462 μέχρις ότου υπάρξει συμμόρφωση.

Σε ανακοίνωσή του το ΥΠΕΚΑ σημειώνει ότι είναι ευθύνη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης η διαχείριση των αστικών αποβλήτων, στην οποία παρέχει την αμέριστη στήριξή του. Εντούτοις, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί, ότι οι καθυστερήσεις σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στο πρόβλημα χωροθέτησης των ΚΕΛ, ζήτημα που έχει αποτελέσει επανειλημμένα σημείο τριβής και αντιπαράθεσης τόσο για τους δήμους, όσο και για τις τοπικές κοινωνίες. Είναι επίσης σαφές ότι οι αντιδράσεις των κατοίκων οφείλονται στο σύνδρομο ΝΙΜΒ (Not In My Backyard-όχι στην αυλή μου), αλλά και στην ελλιπή ενημέρωσή τους σε σχέση με τους κινδύνους που ελλοχεύουν από τη διάθεση ανεπεξέργαστων λυμάτων τόσο στο περιβάλλον, όσο και στην ανθρώπινη υγεία, και κατ’ επέκταση στην οικονομία.

Η ανεύρεση της βέλτιστης λύσης δεν γίνεται με κάθετες διαδικασίες, αλλά μπορεί να επιτευχθεί μόνο μετά από ενδελεχή ενημέρωση των κατοίκων και των εμπλεκόμενων φορέων και ως αποτέλεσμα ουσιαστικών συμμετοχικών διαδικασιών. Η εμπλοκή ενημερωμένων πολιτών και φορέων στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων αποτελεί «κλειδί» για την επιτυχή επίλυση τέτοιων ζητημάτων. Θα πρέπει επιτέλους όλοι (πολίτες, φορείς και διοίκηση) να κατανοήσουμε την αξία της συζήτησης και της ανταλλαγής απόψεων για την επίτευξη της μέγιστης δυνατής συναίνεσης.

Το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS επανειλημμένως έχει αναδείξει τα ζητήματα αυτά και έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις. Η δημιουργία ΚΕΛ, αλλά και μικρών βιολογικών καθαρισμών σε μικρούς οικισμούς στη λογική της αποκέντρωσης, αυτοδιαχείρισης και αποφυγής απρόσφορων, κοινωνικά άδικων και αναποτελεσματικών μεταφορών λυμάτων, αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία, καθώς μπορεί να δώσει λύσεις και σε άλλα ζητήματα. Να αναφέρουμε ενδεικτικά τη δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης των επεξεργασμένων λυμάτων στη γεωργία, δεδομένου ότι υπάρχει πλέον και στην Ελλάδα το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο και η τεχνολογική δυνατότητα. Ελπίζουμε η παραπομπή να αποτελέσει το έναυσμα για να ληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.