Τα χωράφια γύρω από το Malles, στην κοιλάδα της Βενόστα στη βόρεια Ιταλία είναι γεμάτα κίτρινα και κόκκινα μήλα που περιμένουν τη συγκομιδή. Αυτά τα μήλα, ο πραγματικός χρυσός της περιοχής, σύντομα θα παράγονται με μηδενική χρήση φυτοφαρμάκων.
Πώς έγινε αυτό;
Πολύ απλά, οι κάτοικοι της περιοχής δεν μπορούσαν πια να ανεχτούν τη ρύπανση από φυτοφάρμακα στα σπίτια, τους κήπους και τα χωράφια τους, χρόνο με το χρόνο, και αποφάσισαν να διώξουν τα τοξικά δηλητήρια από την τροφή και το νερό τους.
Έτσι, αυτό το χωριό των 5000 κατοίκων, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Αυστρία και την Ελβετία, μετατρέπεται σε ένα παράδειγμα για τη βιώσιμη γεωργία στην Ευρώπη.
Οι τοπικές αρχές, ανταποκρινόμενες στην πίεση των κατοίκων, οργάνωσαν δημοψήφισμα για το θέμα. Το αποτέλεσμα ήταν ξεκάθαρο: το 75% των ψηφοφόρων επέλεξε την απαγόρευση της χρήσης φυτοφαρμάκων στην περιοχή.
Ο Claudio Porrini, εντομολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, γνωρίζει καλά την κατάσταση στο χωριό και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν γι’ αυτόν αναμενόμενο.
«Οι μελισσοκόμοι της περιοχής είχαν απελπιστεί, είχαν πολύ μεγάλες απώλειες μελισσών που σχετίζονται με την εντατική χρήση φυτοφαρμάκων. «Στο τοπίο εναλλάσσονται οι οπωρώνες με σχολεία, αθλητικές εγκαταστάσεις και δάση. Για να συνυπάρξουν όλα αυτά πρέπει να μειωθούν τα φυτοφάρμακα. Αν και η χρήση τους μπορεί να μειώσει τα παράσιτα, ταυτόχρονα δημιουργεί άλλα προβλήματα. Μεγάλο ποσοστό των φυτοφαρμάκων καταλήγει στο περιβάλλον. Εφόσον οι οπωρώνες βρίσκονται κοντά στα σπίτια, είναι λογικό η αντίθεση στη χρήση τους να αυξάνεται»,
δήλωσε ο Porrini.
Είναι επομένως εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι κάτοικοι του Malles επέλεξαν την ενδυνάμωση της βιώσιμης γεωργίας αντί για τη συνέχιση της χρήσης φυτοφαρμάκων. Η απόφασή τους θα έχει ευρύτερες προεκτάσεις, καθώς θα ενισχύσει τον οικοτουρισμό στην περιοχή, για παράδειγμα με τη δημιουργία περιπατητικών ή ποδηλατικών διαδρομών και επισκέψεων στις φάρμες. Έτσι, η τοπική οικονομία θα ενισχυθεί συνολικά.
Ακόμα περισσότερο όμως, το Malles έχει γίνει ένα παράδειγμα προς μίμηση για τις υπόλοιπες περιοχές της Ευρώπης και τους αγρότες που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν φυτοφάρμακα. Όπως αποδεικνύει έμπρακτα το Malles, η εφαρμογή των πρακτικών της βιώσιμης γεωργίας είναι εφικτή και μπορεί μάλιστα να έχει πολλαπλά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες.
Το ερώτημα επομένως είναι απλό: ποιος θα είναι ο επόμενος που θα ακολουθήσει το παράδειγμά τους;