Τουρισμός και αντηλιακά βάζουν βόμβα στα θαλάσσια οικοσυστήματα

 

Καθαρά νερά, πολύχρωμες πετσέτες καλύπτουν την παραλία, παιδιά παίζουν στην άμμο. Η μυρωδιά του ιωδίου και των αντηλιακών πλημμυρίζει τον αέρα. Μια κοινή εικόνα από τα ελληνικά νησιά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού (που φεύγει).

Οι τουρίστες της φωτογραφίας αποτελούν ένα μικρό μόνο κλάσμα των ανθρώπων που επισκέπτονται τη Μεσόγειο κάθε χρόνο.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού των Ηνωμένων Εθνών, η περιοχή της Μεσογείου είναι ο δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός παγκοσμίως. Το 2013 προσέλκυσε περισσότερους από 202 εκατομμύρια τουρίστες  η συντριπτική πλειονότητα εκ των οποίων κατευθύνθηκαν σε παραλιακές περιοχές.

Ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί κατά τρία εκατομμύρια ετησίως ως το 2030.

—Τα αντηλιακά

Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα στατιστικά με τον τίτλο του άρθρου; Η πυκνή ανθρώπινη παρουσία στις παραλίες συνεπάγεται υψηλή χρήση αντηλιακών ουσιών.

Οι λουόμενοι μπορεί να προστατεύονται από τον ήλιο, αλλά μια νέα έρευνα των ισπανικών πανεπιστημίων των Βαλεαρίδων και του Ρίο Σαν Πέδρο έρχεται να δείξει ότι όταν έρχονται σε επαφή με το νερό οι αντηλιακές κρέμες συμβάλλουν στη δημιουργία μιας βλαβερής χημικής ουσίας.

Ο λόγος για το υπεροξείδιο του υδρογόνου το οποίο σκοτώνει ή προκαλεί βλάβες στο πλαγκτόν με αποτέλεσμα να διαταράσσεται διατροφική αλυσίδα του θαλάσσιου οικοσυστήματος στο σύνολό της. Πόσω μάλλον όταν το φυτοπλαγκτόν αποτελεί τη βάση της διατροφής πάρα πολλών θαλάσσιων ειδών, από τις φάλαινες ως τις γαρίδες.

Το πρόβλημα μεγεθύνεται από το γεγονός ότι η διαρροή των χημικών γίνεται σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες παράκτιες περιοχές.

Μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε, αλλά κάθε χρόνο απελευθερώνονται στις θάλασσες του πλανήτη από 4000 ως 6000 μετρικοί τόνοι αντηλιακών ουσιών. Ίσως η ποσότητα φαντάζει μικρή συγκριτικά με το μέγεθος του ωκεανού, ωστόσο πρόκειται για ουσίες που προστίθενται στις ήδη υπάρχουσες πιέσεις και προέρχονται από μια αγορά με ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 7% την τελευταία πενταετία μόνο.

Στις εργαστηριακές δοκιμές αποδείχτηκε ότι έπειτα από 22 ώρες, ένα γραμμάριο αντηλιακού σε ένα λίτρο θαλασσινού νερού παρήγαγε 46 φορές περισσότερο υπεροξείδιο του υδρογόνου σε σύγκριση με το νερό της θάλασσας άνευ αντηλιακού.

Ένα ακόμα ανησυχητικό εύρημα είναι ότι τα νανοσωματίδια διοξειδίου του τιτανίου που περιέχονται σε πολλά αντηλιακά δεν είναι υδατοδιαλυτά με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται στους ωκεανούς παράγοντας ακόμα περισσότερο υπεροξείδιο του τιτανίου.

Επίσης, το μικρό μέγεθος των νανοσωματιδίων τους επιτρέπει να εισέλθουν απευθείας στο πεπτικό σύστημα ειδών που ζουν στους βυθούς όπως οι θαλάσσιοι σκώληκες και οι αστερίες με απρόβλεπτες συνέπειες για τα οικοσυστήματα.

Ωστόσο, οι επιστήμονες τονίζουν ότι απαιτούνται επιπλέον έρευνες για να διαπιστωθεί το μέγεθος του προβλήματος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που διεξάγεται έρευνα για τις επιπτώσεις των αντηλιακών στους ωκεανούς. Το 2008 έρευνα της πολυτεχνικής σχολής Università Politecnica delle Marche της Ανκόνα έδειξε ότι τα αντηλιακά συμβάλλουν στον αποχρωματισμό των κοραλλιών.

Σε κάθε περίπτωση αναπτύσσονται διαρκώς νέα και εξελιγμένα αντηλιακά προϊόντα που από τη μια προστατεύουν το δέρμα από την επιβλαβή ηλιακή ακτινοβολία και από την άλλη έχουν μειωμένο περιβαλλοντικό αντίκτυπο σε σύγκριση με τα συμβατικά.

econews