Πόσα υβρίδια φάγαμε σήμερα;

Πόσα υβρίδια φάγαμε σήμερα;

των 

ΤΑΝΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ,

ΙΩΑΝΝΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗ

Πάνω από το 80% των λαχανικών και των φρούτων που τρώμε σήμερα είναι υβρίδια. Το ΟΙΚΟ προσφέρει έναν πλήρη οδηγό για το τι είναι, τι διαφορά έχουν από τις ποικιλίες, γιατί κατέκλυσαν την αγορά, πώς να τα αναγνωρίζουμε και πώς να αναζητούμε ντόπιες ποικιλίες.

Τα περισσότερα λαχανικά και κάποια από τα φρούτα που φτάνουν πλέον στο πιάτο μας έχουν «γεννηθεί» με τεχνητή γονιμοποίηση, δηλαδή είναι καρποί που έχουν προκύψει από την καλλιέργεια υβριδίων. Τα υβρίδια είναι σπόροι που δημιουργούνται από τους γεωπόνους, ώστε να συνδυάζουν χαρακτηριστικά δύο ή και περισσότερων ποικιλιών, με στόχο να δημιουργηθεί μια τρίτη με βελτιωμένα χαρακτηριστικά. Και αν η καλλιέργειά τους στα μέσα του 20ού αιώνα έδωσε κάποιες λύσεις σε διατροφικά προβλήματα, τα πράγματα έχουν φτάσει σήμερα στο άλλο άκρο, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα αλλά και τη... γεύση.

Τα υβρίδια εξοστράκισαν τις παραδοσιακές ποικιλίες και φτάσαμε στον παραλογισμό η καλλιέργεια ποικιλιακών σπόρων και η διάθεση προϊόντων από αυτά να είναι παράνομη. 

Πώς; 

Οι αγρότες δεν επιτρέπεται να εμπορευτούν ποικιλίες που δεν είναι εγγεγραμμένες στους εθνικούς καταλόγους, οι οποίοι με τη σειρά τους έχουν κατακλυστεί μόνο από υβρίδια. Ελάχιστες παλαιές ποικιλίες περιλαμβάνονται σε αυτούς, αφού κανένας δεν έχει συμφέρον να μπει στην περίπλοκη διαδικασία κατάθεσης φακέλου προκειμένου να τις εντάξει. Αντίθετα, οι εταιρείες που θησαυρίζουν από τα υβρίδια έχουν.

Πότε και γιατί εφευρέθηκαν;

«Τα υβρίδια εφευρέθηκαν για να δώσουν λύση σε υπαρκτά προβλήματα», επισημαίνει ο κ. Αθανάσιος Μαυρομάτης, επίκουρος καθηγητής γενετικής και βελτίωσης φυτών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. «Το 1930, στις ΗΠΑ, ένας μύκητας κατέστρεφε σωρηδόν τις καλλιέργειες καλαμποκιού, πλήττοντας σημαντικά την οικονομία». Το υβρίδιο καλαμποκιού, λοιπόν, ήταν ένα από τα πρώτα που παρήχθησαν από τους γεωπόνους. «Στις αναπτυσσόμενες χώρες έδωσαν τροφή στους υποσιτιζόμενους», προσθέτει ο επίκουρος καθηγητής Γεωπονικής Αθηνών κ. Δημήτρης Μπιλάλης. «Το '70, χάρη στα υβρίδια που εξασφάλισαν πλουσιοπάροχες σοδειές καλαμποκιού, μειώθηκαν οι τιμές των ζωοτροφών, με αποτέλεσμα να γίνει το κρέας μια προσιτή πλέον οικονομικά τροφή για τους κατοίκους των αναπτυσσόμενων χωρών.

Τα υπέρ και τα κατά

«Τα πλεονεκτήματα στην καλλιέργεια υβριδίων είναι ότι προσφέρουν μια καλλιέργεια ανθεκτική στον καύσωνα ή στα παθογόνα, ενώ παράλληλα μπορεί να διορθωθούν τα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά - άρωμα, χρώμα, γεύση και μέγεθος του είδους», λέει ο κ. Δημήτρης Μπιλάλης. «Οι εταιρείες που κατασκευάζουν τα ευρέως καλλιεργούμενα υβρίδια έχουν βασική προτεραιότητα τις υψηλές αποδόσεις. Εν καιρώ αναδείχθηκαν πολλά αρνητικά στοιχεία. Οι υβριδικές καλλιέργειες έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε νερό και λίπασμα, ενώ αποδεικνύονται πολύ ευαίσθητες σε παθογόνα, με συνέπεια οι γεωργοί να χρησιμοποιούν μεγάλες ποσότητες χημικών». Παράλληλα, «η ευρωστία των υβριδίων εμφανίζεται μόνο στην πρώτη γενιά, από τη δεύτερη ξεκινά η κατάρρευση, επειδή φέρουν εκφυλιστικά κύτταρα», λέει ο κ. Αθανάσιος Μαυρομάτης, επίκουρος καθηγητής γενετικής και βελτίωσης φυτών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Γι' αυτό και οι παραγωγοί είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν κάθε χρόνο καινούργιους πληρώνοντας ακριβά. (Ενας υβριδικός σπόρος αγγουριάς, για παράδειγμα, υπολογίζεται στα 30 λεπτά.) Με αυτό τον τρόπο αναπαράγεται ένας φαύλος κύκλος, που αναγκάζει τους παραγωγούς να προμηθεύονται υβρίδια και χημικά φυτοφάρμακα. Ετσι, το κόστος παραγωγής αυξάνεται και, κατ' επέκταση, και η τιμή πώλησης.

Δείτε: Τί είναι τα Υβρίδια και πόσο "αθώα"είναι.

Θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί φυσικά;

Στην περίπτωση ορισμένων ειδών, είναι πιθανόν, αλλά πάρα πολύ σπάνιο. «Τα σταυρογονιμοποιούμενα είδη, όπως το καλαμπόκι, τα ζαχαρότευτλα, το ακτινίδιο και το αγγούρι, θεωρητικά έχουν από τη φύση τους την τάση να κάνουν τέτοιους είδους διασταυρώσεις», διευκρινίζει ο κ. Αθανάσιος Μαυρομάτης. «Αυτό δεν ισχύει στα αυτογονιμοποιούμενα είδη, όπως η ντομάτα και η μελιτζάνα». Στα είδη αυτά, όπως εκτιμά ο γενετιστής, δεν ήταν επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας υβριδίων, αλλά λειτούργησε ως δέλεαρ η αύξηση του κέρδους. «Αν οι γεωργοί μπορούσαν να εξασφαλίσουν καλή τιμή με την καλλιέργεια παραδοσιακών ποικιλιών, δεν θα κατέφευγαν στα υβρίδια», σχολιάζει ο κ. Κωνσταντίνος Ακουμιανάκης, αναπληρωτής καθηγητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Δείτε: Τοξικὸν γονίδιον στὶς γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες.