Από φυτικό εκχύλισμα κυκλάμινου η θεραπεία της ιγμορίτιδας

Μια νέα φαρμακευτική ουσία για τη θεραπεία της ιγμορίτιδας και της μέσης ωτίτιδας κυκλοφορεί και στην Ελλάδα. Πρόκειται για το εκχύλισμα κυκλάμινου (Nasodren^®), (ανήκει στην κατηγορία των σαπωνινών και φλαβονοειδών) περιέχει σαπωνίνες και φλαβονοειδή και αποτελεί τη μοναδική οικολογική, αλλά και αιτιολογική, θεραπευτική προσέγγιση για τη θεραπεία της ιγμορίτιδας, τις εξάρσεις τηςχρόνιας και την εξάλειψη των δυσάρεστων συμπτωμάτων.

Είναι ένα υδατικό διάλυμα φυτικού εκχυλίσματος των βολβών κυκλάμινου σε μορφή spray (χωρίς προωθητικά αέρια), που ψεκάζεται στο ρινικό βλεννογόνο. Ο ψεκασμός προκαλεί σε μερικά λεπτά, ένα αντανακλαστικό-απάντηση, αύξησης των ρινικών εκκρίσεων, διάρκειας μερικών ωρών, με κατάληξη την ελάττωση του οιδήματος και την υποχώρηση των συμπτωμάτων.

Με απλά λόγια το Nasodren^® δρά αποτελεσματικά και άμεσα στην περιοχή της ρινός και των παραρρινίων κόλπων, διευκολύνοντας τους φυσιολογικούς μηχανισμούς παροχέτευσης και καθαρισμού, με άμεσο επακόλουθο την ελεύθερη ρινική αναπνοή. Καθαρίζει και απομακρύνει τις φλεγμονώδεις εκκρίσεις, τα σωματίδια των ιών, τις πυώδεις εκκρίσεις και βοηθά στην αποκατάσταση του φυσιολογικού βλεννογόνου. Αρκεί ένας ψεκασμός την ημέρα και ενδείκνυται για ενήλικες και παιδιά πάνω από 5 ετών. Από την πρώτη κιόλας εφαρμογή το οίδημα υποχωρεί, σε 5-10’ επανέρχεταιη όσφρηση και σε 2-3 ώρες αλλάζει η υφή των εκκρίσεων (πιο διαφανής) ενώ η ρινική αναπνοή ελευθερώνεται. Μετά από 7-10 ημέρες έχουμε πλήρη θεραπεία.

Τι είναι η ιγμορίτιδα;

Η μύτη είναι το φίλτρο αλλά και το κλιματιστικό του οργανισμού. Η λειτουργία της αυτή εμποδίζεται όταν υπάρχει αιτία απόφραξης (π.χ.οίδημα, φλεγμονή κτλ).

Ιγμορίτιδα (Ρινοκολπίτιδα, γενικότερος όρος που καλύπτει όλες τις φλεγμονές των παραρρινίων κόλπων στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και τα ιγμόρεια) είναι η φλεγμονή των ιγμορείων (παραρρίνιοι κόλποι, μαζί με τους μετωπιαίους, σφηνοειδείς και ηθμοειδείς κυψέλες) που ακολουθεί συνήθως κάποιο κοινό κρυολόγημα, γρίπη ή κρίση αλλεργικής ρινίτιδας, με έντονο οίδημα του ρινικού βλεννογόνου και αυξημένη παραγωγή βλέννας. Το έντονο οίδημα προκαλεί απόφραξη των μικρών πόρων που συνδέουν τη μύτη με τα ιγμόρεια με αποτέλεσμα τη διαταραχή έως αδυναμία παροχέτευσης και αερισμού αυτών με συμπτώματα την εμφάνιση πόνου στο πρόσωπο ή το μέτωπο, ανάμεσα ή πίσω από τα μάτια ή ακόμα στα μάγουλα και τα επάνω δόντια.

Η ιγμορίτιδα είναι μια από τις πιο συνηθισμένες αιτίες επίσκεψης στον ιατρό. Πλήττει μικρούς και μεγάλους, πολλές φορές για μερικές ημέρες αλλά συχνά με τακτικές υποτροπές που βασανίζουν τον πάσχοντα για μήνες ή και χρόνια. Η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων και η ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της νόσου και των προδιαθεσικών της παραγόντων είναι ο μόνος τρόπος οριστικής ανακούφισης και θεραπείας.

Πόσο συχνή είναι η εμφάνιση της ιγμορίτιδας;

Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη επαρκή επιδημιολογικά δεδομένα. Γνωρίζουμε όμως ότι στην Αμερικήτο 14,7% του πληθυσμού υποφέρει από χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις της ρινός και των παραρρινίων κόλπων (2001) ενώ στην Ευρώπη το ποσοστό αυτό υπολογίζεται από 8-12%. Η οικονομική επιβάρυνση από τη ρινοκολπίτιδα, με βάση πρόσφατη Ισπανική μελέτη (Prosinus) υπολογίστηκεσε 700 εκ- 1,4 δις € ανά έτος για την Ισπανία, ενώ αναφέρεται ότι το 20% περίπου των πασχόντων υποφέρει από τα συμπτώματα ακόμα και 4 εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας. Σύντομα θα ξεκινήσει και στην Ελλάδα παρόμοια επιδημιολογική μελέτη καταγραφής με τον τιτλο “Freenose/GR”.

Ποιά είναι τα κυριότερα αίτια που οδηγούν σε ιγμορίτιδα;

·Κρυολογήματα: Aποτελούν το συνηθέστερο αίτιο. Το «πρήξιμο» του βλεννογόνου από τη φλεγμονή που προκαλούν οι ιοί και η υπερπαραγωγή βλέννης συχνότατα αποφράσσουν τους πόρους

·Αλλεργίες: Παρομοίως η εισπνοή αλλεργιογόνων ουσιών προκαλεί φλεγμονή στο βλεννογόνο της μύτης με τις γνωστές συνέπειες

·Κάπνισμα: Είναι σημαντικός παράγοντας γιατί ο καπνός καταστέλλει τη λειτουργία των κροσσσών, παρεμποδίζοντας την απομάκρυνση της βλέννης

·Ρινικοί πολύποδες: Είναι σαρκώδεις σχηματισμοί που μπορούν να αποφράξουν τους πόρους

·Ανατομικές ανωμαλίες: με σημαντικότερες αυτές στο ρινικό διάφραγμα το οποίο μπορεί να είναι στραβό εκ γενετής ή κατόπιν τραυματισμού και να αποφράσσει τους πόρους. Παράλληλα, ορισμένοι άνθρωποι γεννιούνται με στενούς πόρους επικοινωνίας παραρρινίων-μύτης.