Δύσκολοι καιροί για τους «γίγαντες των δασών»

Από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική και από την Αυστραλία μέχρι την Αφρική, τα μεγάλα υπεραιωνόβια δέντρα σε όλα τα είδη των δασών πεθαίνουν με αυξανόμενο ρυθμό, εκτιμά διεθνής μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science». 

Συγκεκριμένα, η απώλεια των μεγαλύτερων και αρχαιότερων ζωντανών οργανισμών του πλανήτη θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στα οικοσυστήματα, προειδοποιούν οι ερευνητές. «Πρόκειται για μια πάρα πολύ ανησυχητική τάση» σχολίασε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Μπιλ Λόρενς του Πανεπιστημίου Τζέιμς Κουκ της Αυστραλίας, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η μελέτη

Η μελέτη δεν εστιάστηκε τόσο στους παράγοντες που προκαλούν το φαινόμενο, ωστόσο γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι η απώλεια οφείλεται πιθανότατα στον συνδυασμό της κλιματικής αλλαγής με την παράνομη υλοτόμηση και την αποψίλωση μεγάλων εκτάσεων.

Ο ρυθμός θανάτου των ηλικιωμένων δέντρων (σ.σ.: ηλικιωμένα θεωρούνται τα δέντρα ηλικίας μεταξύ 100 και 300 ετών) δείχνει να επιταχύνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Το φαινόμενο παρατηρείται σε όλα τα είδη δασών και πλήττει εμβληματικά είδη, όπως οι γιγάντιοι ευκάλυπτοι Eucalyptus regnans, οι σεκόγιες της Καλιφόρνια και τα μπαομπάπ της Τανζανίας.

«Όπως τα μεγαλόσωμα ζώα, για παράδειγμα οι ελέφαντες, οι τίγρεις και τα κητώδη, έχουν μειωθεί δραστικά σε πολλές περιοχές του κόσμου, έτσι επηρεάζονται εξίσου και τα υπεραιωνόβια δέντρα, σύμφωνα με τις ολοένα αυξανόμενες ενδείξεις που προέκυψαν από την έρευνα» ανέφερε ο επικεφαλής της ομάδας, Ντέιβιντ Λίντενμεγιερ, του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας.

Οι ξύλινοι γίγαντες

Τα μεγάλα δέντρα διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στα οικοσυστήματα, καθώς προσφέρουν χώρο για φωλιές αλλά και τροφή για πολλά είδη ζώων. Μάλιστα, σε ορισμένα οικοσυστήματα, έως και το 30% των πτηνών και των θηλαστικών του δάσους φωλιάζει σε υπεραιωνόβια δέντρα.

Ακόμα, οι «γίγαντες των δασών» αποθηκεύουν στους κορμούς τους μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, εμποδίζουν τη διάβρωση των εδαφών και συμμετέχουν στην ανακύκλωση θρεπτικών συστατικών. «Στοχευμένες έρευνες απαιτούνται επειγόντως, προκειμένου να κατανοήσουμε τις κυριότερες απειλές αλλά και να σχεδιάσουμε στρατηγικές για την αντιμετώπιση των απειλών αυτών» επισημαίνουν οι ερευνητές. «Χωρίς τέτοιες πρωτοβουλίες, αυτοί οι εμβληματικοί οργανισμοί και τα πολυάριθμα είδη που εξαρτώνται από αυτούς θα μπορούσαν να μειωθούν δραστικά ή και να χαθούν εντελώς» προσθέτουν.

Επιμέλεια: Μάριος Μπουμπής